Έφυγε σήμερα από τη ζωή, στα 85 του χρόνια, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ηθοποιούς, ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος. Παιδί του Θεάτρου Τέχνης και του Καρόλου Κουν, συνέχισε την πορεία του με τον θίασο του Κ. Μουσούρη, με το θέατρο Λυκαβηττού-Άννας Συνοδινού, με το θίασο του Δημήτρη Χορν, της Τζένης Καρέζη, της Έλλης Λαμπέτη κ.α
Το 1973 ίδρυσε το Θέατρο Σάτιρας, ανεβάζοντας ως το 1975 εξαιρετικά έργα με πρώτη παράσταση το έργο του Κ. Μουρσελά «Ω, τι κόσμος μπαμπά». Δέκα χρόνια αργότερα ξεκίνησε τη συνεργασία του με το Εθνικό Θέατρο, παίζοντας σε έργα ρεπερτορίου από τον Σαίξπηρ και τον Τσέχωφ μέχρι αρχαίες τραγωδίες. Ο ίδιος αναλάμβανε πολλές φορές και τη σκηνοθεσία στις παραστάσεις, που πρωταγωνιστούσε.
Ήταν ο Σολιόνι, στις «Τρεις Αδερφές», ο Σγαναρέλος στον «Δον Ζουάν», ο Σορίν στον «Γλάρο», ο Αλφιέρι, στο «Ψηλά από τη Γέφυρα», ο Σάιλοκ, στον «Έμπορο από τη Βενετία», ο Γκρην, στο «Κάθε Πέμπτη Κύριε Γκρην», ο Σόλων στην ιστορική σειρά της ΕΡΤ «Εκείνος και Εκείνος», αλλά και ο «Νεκτάριος Χριστοφόρου» για τους νεότερους στη σειρά του MEGA «Με Θέα στο Πέλαγος» αλλά και στην τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση στον «Ψεύτη Παππού». Αξέχαστος έχει μείνει και ως ποιητής Φαμφάρας στην ταινία «Ξύπνα Βασίλη».
«Ξύπνα Βασίλη» (1969)
«Εκείνος και Εκείνος» (1971)
Φυσικά, ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος ήταν πολλά περισσότερα από τους δεκάδες ρόλους που έχει ερμηνεύσει. Πρώτα από όλα υπήρξε ένας σπουδαίος άνθρωπος του θεάτρου, ταπεινός και γενναιόδωρος. Μετέφερε στη νέα γενιά την αγάπη και την αφοσίωσή του, για την Τέχνη του, ως δάσκαλος. Είχε διατελέσει καθηγητής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και του τμήματος Θεάτρου στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Λίγα χρόνια, πριν έγραψε μια απίστευτα τρυφερή επιστολή για τους νέους ηθοποιούς με τίτλο «Γράμμα σε έναν νέο ηθοποιό», αμέσως το κείμενό του έγινε viral στο διαδίκτυο –αναζητήστε το, γιατί αξίζει να το διαβάσετε.
Ξεκινούσε με την προτροπή για την απόλυτη αποδοχή του εαυτού: «Να αγαπάς το σώμα σου, τη στραβή τη μύτη, το πάχος σου, τα μικρά τα μάτια σου, γιατί μόνον έτσι θα φτάσουν όμορφα στη σκηνή, άλλωστε μ’ αυτά θα ζήσεις και θ’ αποθάνεις. Όσο τα κρύβεις, τόσο τ’ ασχημαίνεις. Να αποδέχεσαι τον εαυτό σου, το κορμί σου και όχι κάποιον άλλο από αυτό»
«Είναι αλήθεια ότι εκεί, γύρω στις εννέα, που φτάνει η ώρα να παίξεις και δεν έχεις παράσταση κάτι σε πιάνει. Ένα άτυπο τελετουργικό που σε προετοιμάζει για αυτό που πρόκειται να γίνει. Και όταν δεν υπάρχει, ενοχλεί…» δήλωνε, στο ΒΗΜΑ και την Μυρτώ Λοβέρδου, το 2017. Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος είχε το θέατρο στο κύτταρό του και δεν μπορούσε εύκολα να απέχει.
Την ίδια χρονιά, μας χάρισε και την τελευταία του σπουδαία ερμηνεία στο «Τίμημα», σε σκηνοθεσία της κόρης του Ιωάννας Μιχαλοπούλου.
Έγραφα τότε στην κριτική μου στο texnes-plus «Χειμαρρώδης, σαρκαστικός με παύσεις και εξάρσεις δίνει μαθήματα υποκριτικής χωρίς να χρησιμοποιεί μανιέρες και τεχνάσματα. Σκέτη απόλαυση».
Η ενέργεια του στη σκηνή ήταν εντυπωσιακή, γεγονός που σχολίαζαν ακόμα και οι πολύ νεότεροι συνάδελφοί του.
Με τη σύζυγό του γνωρίστηκαν στην σχολή του Κάρολου Κουν. Στη συνέχεια η γυναίκα του αποσύρθηκε από το σανίδι για να αφιερωθεί στην οικογένειά τους. Κουμπάροι τους ήταν η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ.
Οι δυο τους ζούσαν στη Ραφήνα έχοντας αποκτήσει δυο κόρες, την Ιωάννα, η οποία είναι σκηνοθέτις και την Ελένη, που είναι ζωγράφος. Ο γάμος τους κράτησε 60 ολόκληρα χρόνια και ο ηθοποιός πάντα μιλούσε με λατρεία για εκείνη.
Λίγο, πριν φύγει το 2023, φτωχύναμε ακόμη περισσότερο.
Αντίο σ’ έναν σπουδαίο καλλιτέχνη και άνθρωπο.
