Όταν πρέπει να ερμηνεύσεις στη σκηνή ένα ρόλο που πρώτη έχει παίξει η Κάθριν Χέμπορν τότε σίγουρα τα πράγμα είναι δύσκολα. Όχι γιατί υπάρχει περίπτωση κανείς από το ελληνικό κοινό να έχει δει εκείνη την πρώτη παράσταση της «Εκατομμυριούχου» το 1952, αλλά γιατί εσύ ξέρεις ότι το βάρος είναι μεγάλο.
Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη όμως πήρε αυτό το μεγάλο ρίσκο και βγήκε νικήτρια.
Η παράσταση σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα που ανεβαίνει στο Θέατρο Παλλάς δεν μπορεί σαφώς να συσχετιστεί με εκείνη την πρώτη της Νέας Υόρκης, αλλά ούτε και με την κινηματογραφική μεταφορά του έργου του Μπέρναντ Σω με τη Σοφία Λώρεν και τον Πίτερ Σέλερς του 1972.
Ο σκηνοθέτης των μεγάλων επιτυχιών πήρε την σχεδόν άγνωστη στο ευρύ κοινό κωμωδία του Σω και της έδωσε μια σύγχρονη διάσταση. «Η Εκατομμυριούχος» σε διασκευή δική του και του Βασίλη Τσιγκριστάρη δίνει μια φρέσκια ματιά στο έργο που κινείται με μαεστρία ανάμεσα στην πολιτική σάτιρα και την αισθηματική κομεντί.
Το έργο έχει παιχτεί μόνο μια στην Ελλάδα το 2009, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. Τον ομώνυμο ρόλο ερμήνευσε η σπουδαία Νόνικα Γαληνέα, που έμελλε να είναι η τελευταία της παράσταση.
Χρήματα, εξουσία, ευτυχία
Η υπόθεση του έργου δεν είναι πρωτότυπη και σίγουρα είναι διαχρονική. Η όμορφη Επιφάνια ντι Πάρεργα, κληρονόμησε τον πλούσιο πατέρα –στον οποίο είχε μεγάλη αδυναμία- και πρέπει να αντιμετωπίσει τον άπιστο σύντροφό της. Ο μποξέρ που νομίζει το άλλο της μισό την απατά και έτσι αποφασίζει να πάρει τη ζωή στα χέρια της.
Ο ιδεαλιστής γιατρός (που ερμηνεύει εξαιρετικά ο Νίκος Κουρής) έρχεται στη ζωή της αλλά πριν καταλήξουν μαζί πρέπει να περάσουν και οι δύο σκληρή δοκιμασία.
Εκείνος πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να πολλαπλασιάσει τα χρήματα που του δίνονται και εκείνη ότι μπορεί να ζήσει με ελάχιστα χρήματα. Αποφασισμένη να μην χάσει τον μεγάλο της έρωτα η Εκατομμυριούχος ψάχνει δουλειά και προσπαθεί να συνηθίσει σε μια νέα ζωή.
Σίφουνας η Εκατομμυριούχος
Η σκηνή του Παλλάς αλλάζει όψη αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της παράστασης. Τα σκηνικά της Ηλένιας Δουλαδίρη λειτουργούν εξαιρετικά και με τον 20μελη θίασο να γεμίζει τη σκηνή χωρίς να προκαλείται η «βαβούρα» που έχουμε συνηθίσει σε άλλες παραστάσεις. Εξαιρετικοί οι χορευτές και οι χορογραφίες της Στεγα΄νιας Σωτηροπούλου.
Ο Γιάννης Κακλέας έχει δουλέψει πολύ καλά με τον θίασο και ξέρει ακριβώς προτερήματα και μειονεκτήματα του κάθε ηθοποιού. Ο Νίκος Κουρής αποδεικνύει για ακόμα μια φορά ότι είναι σπουδαίος ηθοποιός και ότι αγαπάει πολύ την κωμωδία. Στο ρόλο του γιατρού εκφράζει το μεγαλείο του υποκριτικού του ταλέντου και στέκεται δίπλα στη συμπρωταγωνίστρια του με αγάπη και νοιάξιμο.
Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη από την άλλη είναι σίφουνας. Χορεύει, τραγουδάει και ερμηνεύει με τρομερή άνεση, μπρίο και νάζι. Αλλάξει πάρα πολλά κοστούμια, γεμίζει τη σκηνή με την ενέργεια της και φυσικά είναι εξαιρετική στα τραγουδιστικά μέρη που έχει γράψει ο Βάιος Πράπας και η Σάννυ Μπαλτζή.
Και εδώ έρχεται πάλι η «μαγκιά» του Γιάννη Κακλέα. Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη αποφεύγει το βάθος της ερμηνείας και μένει στην επιφάνεια γιατί άλλωστε αυτή ήταν και η οδηγία του σκηνοθέτη. Ο οποίος επέλεξε ένα τόσο φωτεινό πρόσωπο που έχει το ταλέντο και την ικανότητα να σαρώνει τη σκηνή του Παλλάς και έβαλε δίπλα της το καλύτερο δυναμικό για να φτιάξει μια φαντασμαγορική παράσταση. Και το κατάφερε.
