Ο Μάρλον Μπράντο, ένας από τους πιο εμβληματικούς ηθοποιούς του 20ού αιώνα, που άλλαξε τον κόσμο του κινηματογράφου με την ιδιαίτερη ερμηνεία και τον αντισυμβατικό χαρακτήρα του, ξαναζεί μέσα από δύο νέες ταινίες για τη ζωή του. Η μία, το «Waltzing with Brando», αφορά στην περίοδο που προσπαθούσε να φτειάξει έναν οικολογικό παράδεισο στην Ταϊτή. Η άλλη ταινία, Being Maria, βάζει στο επίκεντρο την ασύλληπτη αγριότητα του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι να πείσει τον Μπράντο να κακοποιήσει σεξουαλικά μπροστά στις κάμερες την ηθοποιό Μαρία Σνάιντερ για χάρη της αληθοφάνειας της σκηνής με το βούτυρο στο «Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι». Ήταν μια αγριότητα που αποδείχθηκε μοιραία για την Σνάιντερ και σημάδεψε τον Μπράντο μέχρι το τέλος της ζωής του.
Η Επανάσταση στην Υποκριτική
Ο Μπράντο εισήγαγε στον κινηματογράφο μια νέα μορφή υποκριτικής, την Method Acting, που ζητούσε από τους ηθοποιούς να φέρουν στη σκηνή τα προσωπικά τους βιώματα και συναισθήματα για να είναι αληθινοί. Ο Μπράντο έγινε η προσωποποίηση αυτής της τεχνικής, χρησιμοποιώντας τις δικές του εμπειρίες και προσδίδοντας στις ερμηνείες του μια αίσθηση αμεσότητας.
Στην ταινία «Λεωφορείον ο Πόθος» (1951), ο Μπράντο ως Στάνλεϊ Κοβάλσκι παρέδωσε μια συγκλονιστική ερμηνεία που έδειξε για πρώτη φορά έναν αντι-ήρωα με βάθος και σύνθετη προσωπικότητα. Η προσέγγισή του ξεχώρισε από την κλασική υποκριτική του Χόλιγουντ, φέρνοντας τον ρεαλισμό και την αυθεντικότητα στην οθόνη.
Αντισυμβατικός και Απρόβλεπτος Χαρακτήρας
Ο Μπράντο είχε έντονη απέχθεια για το κατεστημένο του Χόλιγουντ και συχνά περιφρονούσε τα στερεότυπα της βιομηχανίας. Ήταν γνωστός για την αντισυμβατική του στάση, αρνούμενος να υποταχθεί στις αυστηρές απαιτήσεις των στούντιο και του Τύπου. Στην πραγματικότητα, πολλές φορές είχε συγκρουστεί με σκηνοθέτες και παραγωγούς, παραμένοντας πιστός στις καλλιτεχνικές του αρχές. Αυτή η αυτονομία του ενίσχυσε την εικόνα του ως καλλιτέχνη που έβαζε πάνω από όλα την τέχνη του.
Κοινωνική Ευαισθητοποίηση και Πολιτική Δράση
Εκτός από την καριέρα του, ο Μπράντο ενδιαφερόταν βαθιά για την κοινωνική δικαιοσύνη και τα πολιτικά δικαιώματα. Έδειξε έμπρακτα την υποστήριξή του στους Αφροαμερικανούς και τους αυτόχθονες Αμερικανούς, προκαλώντας αρκετές φορές αντιδράσεις. Το 1973, στην τελετή των Όσκαρ, ο Μπράντο αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο του για την ταινία «Ο Νονός», στέλνοντας στη θέση του την ηθοποιό και ακτιβίστρια Sacheen Littlefeather, για να διαμαρτυρηθεί για τη μεταχείριση των αυτόχθονων Αμερικανών από τη βιομηχανία του Χόλιγουντ. Αυτή η κίνηση έκανε τον γύρο του κόσμου, επιβεβαιώνοντας το πάθος του για κοινωνική δικαιοσύνη και ενισχύοντας το μύθο του.
Ερμηνείες που Άφησαν Ιστορία
Η καριέρα του Μπράντο περιλαμβάνει ερμηνείες που είναι κλασικές, όπως ο Βίτο Κορλεόνε στον «Νονό» (1972), ρόλος για τον οποίο κέρδισε Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου. Ο Μπράντο έδωσε στον μαφιόζο Κορλεόνε μια ανθρώπινη και σχεδόν συμπαθητική διάσταση, καταρρίπτοντας την εικόνα του κακοποιού. Η φωνή, οι εκφράσεις και η σωματική του γλώσσα στον ρόλο αυτό θεωρούνται αριστουργήματα της υποκριτικής, αναδεικνύοντας την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα του.
Ο Μύθος Μάρλον Μπράντο
Ο Μάρλον Μπράντο άφησε ανεξίτηλο σημάδι στον κινηματογράφο και την υποκριτική, καθώς ενέπνευσε γενιές ηθοποιών όπως οι Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Αλ Πατσίνο και Ντάνιελ Ντέι-Λούις, οι οποίοι υιοθέτησαν και εξέλιξαν τη «Μέθοδο» της υποκριτικής. Ακόμη και σήμερα, θεωρείται σύμβολο της καλλιτεχνικής ακεραιότητας και της αυτονομίας, ενώ η προσφορά του στην τέχνη της υποκριτικής παραμένει μοναδική.
Η σεξουαλικότητα του Μπράντο
Ενώ ο Μπράντο έγινε γνωστός για τις σχέσεις του με διάσημες γυναίκες της εποχής, υπήρξαν μαρτυρίες που δείχνουν ότι η σεξουαλικότητά του ήταν πιο ρευστή από αυτό που συνήθως προβαλλόταν δημόσια. Άλλωστε και ο ίδιος ο Μπράντο είχε αναφερθεί ανοιχτά στη ρευστότητα της σεξουαλικότητάς του. Σε συνέντευξή του τη δεκαετία του 1970, δήλωσε πως οι σεξουαλικές του προτιμήσεις ήταν ευρείες και πως είχε «ερωτικές εμπειρίες με άνδρες», σημειώνοντας πως δεν έβρισκε αυτό το γεγονός παράξενο ή ντροπιαστικό.
Το σκάνδαλο στο Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι
Ο Μάρτιν Σκορσέζε, ως σκηνοθέτης και θαυμαστής του Μάρλον Μπράντο, έχει μιλήσει για τη συνεργασία του σκηνοθέτη Μπερνάρντο Μπερτολούτσι με τον Μπράντο. Το τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι κυκλοφόρησε το 1972 και προκάλεσε έντονες αντιδράσεις λόγω της ρεαλιστικής απεικόνισης της σεξουαλικής έντασης και της σκοτεινής ψυχολογικής θεματολογίας της. Σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του Μπερτολούτσι αργότερα, η σκηνή της σεξουαλικής κακοποίησης της Μαρίας Σνάιντερ γυρίστηκε χωρίς να έχουν ενημερώσει την ηθοποιό για όλες τις λεπτομέρειες, κάτι που είχε μεγάλο ψυχολογικό αντίκτυπο στη Σνάιντερ. Ο Μπερτολούτσι εξήγησε ότι αυτή η προσέγγιση ήταν μια προσπάθεια να αποτυπώσει «αυθεντικές» αντιδράσεις. Η ίδια η Σνάιντερ δήλωσε αργότερα ότι ένιωσε ταπεινωμένη και «σχεδόν βιάστηκε» ψυχολογικά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, γεγονός που προκάλεσε την κατακραυγή για τη συμπεριφορά του Μπερτολούτσι και τη στάση του Μπράντο.
Ο Σκορσέζε έχει αναφερθεί στην απόφαση του Μπράντο να αποστασιοποιηθεί από την ταινία και να αποφύγει να επαναλάβει ανάλογες εμπειρίες, δηλώνοντας ότι Το Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι ήταν ιδιαίτερα επώδυνη και ακραία εμπειρία ακόμα και για τον ίδιο τον ηθοποιό.
Being Maria σε σκηνοθεσία της Ζεσικά Παλούντ
Υπόθεση: Η Μαρία είναι μια νεαρή πολλά υποσχόμενη ηθοποιός. Όταν ένας ανερχόμενος Ιταλός σκηνοθέτης τής προσφέρει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια νέα ταινία πλάι σ’ έναν Αμερικανό σούπερ σταρ, τα όνειρά της γίνονται πραγματικότητα. Ωστόσο, αυτό που μοιάζει με μια τεράστια επιτυχία τελικά μετατρέπεται σε επίγεια κόλαση. Η ταινία λέγεται «Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι». Η ηθοποιός είναι η Μαρία Σνάιντερ και ο Αμερικανός σούπερ σταρ είναι ο Μάρλον Μπράντο. Τον ρόλο του Μπράντο κρατά ο Μάτ Ντίλον.
Waltzing with Brando
Η δεύτερη ταινία είναι το «Waltzing with Brando» με τον Μπίλι Ζέιν να υποδύεται τον εμβληματικό σταρ Μάρλον Μπράντο. Η ταινία αντλεί έμπνευση από το βιβλίο του αρχιτέκτονα Bernard Judge «Waltzing with Brando: Planning a Paradise in Tahiti» και αφηγείται τις προσπάθειες του Μπράντο να τον πείσει να δημιουργήσουν έναν παράδεισο χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στη νήσο Τετιαρόα της Ταϊτής. Διαδραματίζεται μεταξύ 1969 και 1974, όταν ο κορυφαίος ηθοποιός ετοιμαζόταν να πρωταγωνιστήσει στον «Νονό» και στο «Τελευταίο τανγκό στο Παρίσι». Η μεταμόρφωση του (ελληνικής καταγωγής) Μπίλι Ζέιν σε Μπράντο έχει αφήσει όλους άφωνους. Δείτε το τρέιλερ:
