Ο Σπύρος Φωκάς έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών το πρωί της Παρασκευής, όπως γνωστοποίησε η σύζυγος του μέσα από τα social media.
O σπουδαίος ηθοποιός το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν σε κέντρο αποκατάστασης στη Μαγούλα και τα προβλήματα της υγείας του είχαν επιδεινωθεί.
Αν και ο Σπύρος Φωκάς υπήρξε πρωταγωνιστής σε πολύ σπουδαίες ταινίες και από τα χέρια του πέρασαν πολλά χρήματα ο ίδιος ζούσε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην ανέχεια. Η σύζυγός του έκανε αρκετές φορές εκκλήσεις για βοήθεια σε φίλους και συνεργάτες του αλλά δυστυχώς τα οικονομικά προβλήματα ήταν πολύ δύσκολο να ξεπεραστούν.
Η πυρκαγιά τον περασμένο Ιούλιο στην Κόρινθο επιβάρυνε και άλλο την υγεία του και έτσι κρίθηκε αναγκαίο να μεταφερθεί σε κέντρο αποκατάστασης, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή.
Gallery not found.Λάτρης του κινηματογράφου από παιδί
Ο Σπύρος Φωκάς γεννήθηκε στην Πάτρα αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα από την ηλικία των 9 ετών. Ο πατέρα του Σπύρου Ανδρουτσόπουλου – όπως ήταν το πραγματικό του όνομα- ήταν ταξιδιωτικός ςπράκτορας και στάθηκε δίπλα στο γιό του σε ότι και να αποφάσιζε.
Αλλά ο μικρός Σπύρος είχε αποφασίσει από πολύ νωρίς ότι ήθελε να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Ήταν η μεγάλη του αγάπη και έφτανε στο σημείο να κάνει κοπάνες για να μπορεί να δει ταινίες.
Η οικογένειά του τον στήριξε σε αυτή του την απόφαση, πράγμα αρκετά σπάνιο για εκείνη την εποχή, και έτσι φοίτησε στη δραματική σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη. Από το 1959 όταν έπαιξε για πρώτη φορά σε κινηματογραφική ταινία, το «Ματωμένο Ηλιοβασίλεμα», όποιος έβλεπε τον Σπύρο Φωκά στο πανί γοητευόταν.
Δωρικός, με λιτό λόγο χωρίς υπερβολικό στόμφο, αγέρωχος και συνάμα γλυκός και τρυφερός. Οι γυναίκες έκαναν ουρά για ένα αυτόγραφο και οι παραγωγοί γρήγορα κατάλαβαν τον θησαυρό που έκρυβε μέσα του.
«Ο θάνατος ενός φίλου» έφερε διεθνή αναγνώριση
Η Ιταλία ήταν ο πρώτος μεγάλος σταθμός στην καριέρα του και σύμφωνα με πληροφορίες της εποχής οι Ιταλοί τον λάτρεψαν πιο πολύ και από τους Έλληνες.
Ο Φωκάς έπαιξε σε μεγάλες κινηματογραφικές επιτυχίες όπως το «Όταν θέλει η γυναίκα» του Βιντσέντε Μινέλι πλάι στην μεγάλη Λάιζα Μινέλι και το «Ο Ρόκο και τα Αδέλφια του» του Λουκίνο Βισκόντι, πλάι στην Κατίνα Παξινού.
Ταινία-σταθμός όμως στην πορεία του ήταν «Ο θάνατος ενός φίλου» του Φράνκο Ρόσι και για την ερμηνεία του στην ταινία κέρδισε βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ του Λοκάρντο. Από εκεί και πέρα οι σπουδαίες συνεργασίες διαδέχονταν η μία την άλλη τόσο την Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Η «Στεφανία» λίγο πριν έρθει το Χόλυγουντ
Ο Σπύρος Φωκάς επιστρέφει για λίγο στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’60 και παίζει σε δύο σπουδαίες ταινίες πλάι στην Ζωή Λάσκαρη, τον «Εγωισμό» και τη «Στεφανία».
Ο Γιάννης Δαλιανίδης στην αυτοβιογραφία του γράφει για τον ηθοποιό: «Τον θυμάμαι στο πρώτο πλάνο στην ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού. Αν ήταν μέσα στο νερό, θα έλεγα ότι αναδυόταν, εδώ εμφανιζόταν σιγά-σιγά πίσω από έναν λόφο. Θεός. Και καθώς πίσω του ήταν ο ήλιος, του δημιουργούσε ένα φωτοστέφανο που τον έκανε πραγματικά θεό. Η ομορφιά του, αρρενωπή, και ο λόγος του καθημερινός, καθόλου στόμφος».
Το 1964 ο Φωκάς συμμετείχε στα «Σκαλοπάτια» του Leonard Hirschfield σε σενάριο του Βασίλη Βασιλικού που γυρίστηκε στη Σαντορίνη με την Ειρήνη Παππά και το 1966 στην ελληνογαλλική παραγωγή «Μια σφαίρα στην καρδιά» του Ζαν-Ντανιέλ Πολέ με την Τζένη Καρέζη.
Οι επιτυχίες δεν σταματούσαν μέχρι και τη δεκαετία του ’80 με σημαντικές στιγμές την συμμετοχή του στην τελευταία ταινία του Τάκη Κανελλόπουλου «Σόνια» αλλά και το « Σουβλίστε τους!» του Νίκου Ζερβού.
«Το διαμάντι του Νείλου» και το «Ράμπο 3»
Την δεκαετία του ’80 ο ηθοποιός συμμετέχει ξανά σε παραγωγή του Χόλυγουντ και αυτή τη φορά δίπλα σε έναν σπουδαίο πρωταγωνιστή. Το 1985 συμμετέχει στην μεγάλη παραγωγή «Το διαμάντι του Νείλου» που είναι γυρισμένο στο Μαρόκο δίπλα στον σπουδαίο Μάικλ Ντάγκας, την Καθλίν Τέρνερ και τον Ντάνι ντε Βίτο.
Και από τον Μάικλ Ντάγκλας και τη εισπρακτική επιτυχία ήρθε η ακόμα μεγαλύτερη αναγνώριση με τη συμμετοχή του στο «Ράμπο 3» το 1988 με τον Σιλβέστερ Σταλόνε.
Σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής η γοητεία του Σπύρου Φωκά και το παρουσιαστικό ήταν αντίστοιχο με εκείνο του Ομάρ Σαρίφ και γρήγορα στα κινηματογραφικά στούντιο τον φώναζαν «Έλληνα Ομάρ Σαρίφ».
Ο ίδιος ο Σπύρος Φωκάς είχε αποκαλύψει ότι έχασε για μια μικρή… λεπτομέρεια τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον «Νονό» του Κόπολα. Στη συνάντηση που είχε με την παραγωγή είχαν όλα συμφωνηθεί αλλά παρατήρησαν ότι τα αγγλικά του Φωκά ήταν βρετανικά, ενώ ο ρόλος απαιτούσα αμερικάνικα και μάλιστα «του δρόμου» όπως είχε αναφέρει ο ηθοποιός. Έτσι τον ρόλο πήρε ο Μάρλον Μπράντο.
