Μου μίλησε κάποια στιγμή μια φίλη για τη σχέση πίτσα και αλήθεια αναρωτήθηκα, τι να εννοούσε άραγε…
“Τι κάνετε δηλαδή;”, ρώτησα, “συναντιέστε, τρώτε πίτσα και μετά τον χαιρετάς και πάει ο καθένας στο σπίτι του, σαν να μην συνέβη τίποτα; Είναι κάτι σαν την δίαιτα του ανανά, ας πούμε, που τρως τα πάντα εκτός από ανανά;”.
Η απάντηση ήταν η εξής: “Μείνε στο ότι τρώει (κλείσιμο ματιού) τα πάντα! Και όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε πραγματικά τα πάντα και σίγουρα δεν αναφερόμαστε, επουδενί στο φαγητό, όπως θα κατάλαβες κολλητή…”.
Σχέση πίτσα!
Τι εννοούμε τελικά όταν αναφερόμαστε στη «σχέση πίτσα» και γιατί, όταν συνειδητοποιείς ότι συμβαίνει σε εσένα, μαζί με αυτό καταλαβαίνεις πως ήρθε και η στιγμή να αποχωρήσεις;
Ξέρεις λοιπόν, πως δεν είσαι πια η μια και μοναδική στη ζωή του, αλλά το κέρατο στο φοράει εδώ και καιρό, όχι με μία, ούτε με δύο, αλλά με παραπάνω κομμάτια απ’ όσα μπορείς να φανταστείς ότι μπορεί να κοπεί μια πίτσα!
Και έρχεσαι τώρα και απορείς…
Πραγματικά, πως τα κατάφερες ρε μ#λ@κ&; Διότι το να απατάς τη “γυναίκα” σου, το λες και συνηθισμένο. Το να απατάς την ερωμένη, της ερωμένης, ω ερωμένη, που το ‘χεις δει γραμμένο;
Παναγία μου! Πόσες ήταν τελικά; Όχι μπράβο σου, μπράβο σου και συγχαρητήρια! Γιατί, δεν μπορείς να πεις… Τίποτα δεν σου έλειπε! Χαμπάρι δεν πήρες! Και χατίρι δεν σου χάλαγε και διαθέσιμος ήταν πάντα για σένα. Μόνο που τελικά, δεν ήταν ποτέ πραγματικά εκεί!
Αλήθεια, τι έκανα λάθος;
Αναρωτιέσαι τι μπορεί να έκανες εσύ λάθος σε μια σχέση, που για σένα ήταν σχέση, την στιγμή που ο άλλος σε έβλεπε σαν άλλο ένα κομμάτι από την πίτσα του;
Ήταν ένας άντρας που από την αρχή δεν προοριζόταν για σένα, μόνο που δεν είχες δει εγκαίρως τα red flags, έτσι ώστε να τον χαιρετήσεις μια ώρα νωρίτερα!
Θες να βρίσεις, να τα κάνεις όλα λίμπα, ρημαδιό, αλλά δεν σε αφήνει και η αξιοπρέπεια σου, βρε παιδί μου, να πέσεις τόσο χαμηλά!
Που να το καταλάβεις και εσύ η έρημη, πως όταν του έλεγες να παραγγείλετε πίτσα και ζητούσε να την κάνετε μισή μισή, αυτός το έκανε πράξη και στη ζωή; Γιατί κάπως έτσι ζούσες τη ζωή μαζί του, στη μοιρασιά! Μόνο που δεν ήξερες, πότε ήταν η δίκη σου σειρά! Γιατί ποτέ δεν σε άφησε να το καταλάβεις! Πάντα σε ήθελε! Το κακό όμως, ήταν που δεν ήθελε μόνο εσένα! Γιατί μαζί με εσένα ήθελε και ότι άλλο μπορούσε να έχει!
Όχι γιατί δεν ήσουν αρκετή, αλλά γιατί η ανασφάλεια του και η ανάγκη για επιβεβαίωση ήταν τόοοσο μεγάλη που έφτασε στο σημείο να την αποζητά παντού, και στο τέλος να μένει στο πουθενά!
Στο πουθενά κι εσύ λοιπόν!
Μόνο που το δικό σου «πουθενά» δεν μοιάζει με ένα άδειο κουτί πίτσας αφότου έφυγαν όλα τα κομμάτια… Το δικό σου «πουθενά», θα την βρει την άκρη του!
Θα κλάψεις, θα τα σπάσεις και θα τον θυμάσαι σαν μια ανάμνηση του άντρα που απλά τρώγατε μαζί τη πίτσα μισή- μισή!
Γιατί όσο κι αν σε πλήγωσε, όσο κι αν ένιωσες την ματαίωση για άλλη μια φορά, πιστεύοντας πως βρήκες τον ένα και μοναδικό, η αλήθεια, κολλητή, είναι πως τα σημάδια ήταν εκεί από την αρχή, αλλά, στην παραζάλη του έρωτα, πίστευες πως όλα ήταν ιδανικά φτιαγμένα για να φάτε την πίτσα σας μαζί και όχι μισή- μισή!
Η κολλητή σου, Bella Kopela.
Διαβάστε ακόμα: ‘Έρωτας είναι θαρρώ.
