Η ιστορία του Ροδίτη μοιάζει με εκείνη του βάτραχου, που παίρνει το φιλί της πριγκίπισσας και μεταμορφώνεται σε έναν πανέμορφο πρίγκιπα. Η ζωή λοιπόν σε κάποια «βαλτώδη νερά» της ελληνικής οινοποιίας για αυτή την ποικιλία ήταν δύσκολη.
Ο Ροδίτης (τον βρίσκεται και με τα ονόματα «Ροδίτης Αλεπού», «Ρογδίτης», «Κανελάτο» ή «Τουρκοπούλα») παραπεταμένος λόγω και της μεγάλης παραγωγής κυκλοφορούσε ως παρίας σε διάφορα blend, καλλιεργημένος χωρίς ιδιαίτερη προσοχή. Ωστόσο αυτά όλα τελείωσαν τη δεκαετία του ’80 όταν ορισμένοι ρομαντικοί και διαβασμένοι οινοποιοί αποφάσισαν να ρίξουν τη ματιά τους στον Ροδίτη.
Το «φιλί» των οινοποιών
Αυτή ήταν και η καθοριστική στιγμή για την πιο πολυφυτεμένη ποικιλία στον ελληνικό χώρο (περί τα 90.000 στρέμματα). Ο Ροδίτης φυτεύτηκε σε ορεινούς και ημιορεινούς αμπελώνες (ιδιαίτερα δυνατή περίπτωση η Αιγιάλεια), η τεράστια παραγωγικότητά του τιθασεύτηκε, οινοποιήθηκε προσεκτικά, ενώ τα κρασιά του παρέμειναν και για μικρό διάστημα στις οινολάσπες, δίνοντας τελικά σπουδαία αποτελέσματα.
Παντού υπάρχει ένας Ροδίτης
Αν διαβάσετε τις ετικέτες κρασιών που έχετε σπίτι σας, είναι πάρα πολύ πιθανό στο blend να διαβάσετε και το όνομα «Ροδίτης» αφού η ερυθρωπή ποικιλία συμμετέχει στην παραγωγή αμέτρητων κρασιών (πολλά εξ αυτών ΠΓΕ) αλλά και στον ΠΟΠ Πάτρα, ΠΟΠ Αγχίαλος και ΠΟΠ Πλαγιές Μελίτωνα.
Παρά την επί δεκαετίες οινοποίησή του, ο Ροδίτης θεωρείται ακόμα μια ανεξερεύνητη ως προς τις δυνατότητές της ποικιλίας. Δίνει κρασιά με ελαφρύ προς μέτριο σώμα και δροσιστική οξύτητα.
Αρωματικός και ικανός συνοδός
Τα κρασιά του δίνουν αρώματα εσπεριδοειδών, τροπικών φρούτων, πράσινων φρούτων, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις διακρίνει κανείς ορυκτότητα ανάλογα με την περιοχή παραγωγής.
Πρόκειται σίγουρα για μια ποικιλία που δίνει κρασιά «Value for Money», ενώ στο τραπέζι σας μπορεί να συνοδεύσει ψάρια, ωμά όστρακα, μαριναρισμένα θαλασσινά, σαλάτες, λευκά κρέατα, πουλερικά, ζυμαρικά, τυριά, τηγανητά ορεκτικά, σαγανάκια, κροκέτες, πίτες, τάρτες τυριών ακόμα και ντολμάδες.
