Ο Παναγιώτης Τζαφέρης με τα δικά του λόγια…
Αποφάσισα να γίνω ηθοποιός όταν…είδα την ίδια χρονιά την κ.Μπεμπεδέλη και τον «Βασιλιά Ληρ» με τον Κώστα Καζάκο (και μετέπειτα δάσκαλό μου).
Η πρώτη μου παράσταση … Το πρώτο έργο του Γιώργου Ηλιόπουλου DESPERADOS σε σκηνοθεσία του ίδιου στο θέατρο Τζένη Καρέζη.
Περισσότερο από όλους με βοήθησε…Οι δάσκαλοί μου στην σχολή και όχι μόνο. Από κάθε συνεργασία μου με σκηνοθέτες και συναδέλφους παίρνω πάρα πολλά. Όμως η προσέγγιση στην υποκριτική του Michael Seibel είναι αυτή που θέλω να έχω στην διαδικασία μου.
Αγαπημένος ξένος ηθοποιός…. Gary Oldman.
Αγαπημένος Έλληνας ηθοποιός… Υπάρχουν τόσοι αγαπημένοι αλλά θα πω τον δάσκαλό μου Κώστα Καζάκο.
Η καλύτερη παράσταση που έχω δει στη ζωή μου… ευτυχώς έχω δει πολλές σίγουρα θα δω και άλλες…αλλά είμαι ανάμεσα στον «Βασιλιά Λήρ» και στο «Περιμένοντας τον Γκοντό» με τον Κώστα Καζάκο,
Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει κάποιος… Αγαπημένος Ντοστογιέφσκι «Οι δαιμονισμένοι»
Ο ρόλος των ονείρων μου… έλα ντε που δεν έχω αγαπημένους από πριν αλλά τους αγαπάω πολύ μετά.
Πρόβα VS παράσταση… η πρόβα είναι η διαδικασία , η παράσταση το αποτέλεσμα άρα θέλω και τα δύο.
Αυτό που δεν αντέχω στην Ελλάδα … αυτό που λογικά δεν θα άντεχα σε καμία χώρα του κόσμου. Υποκρισία, άκρατο εγωισμό και την κουτοπονηριά.
Αν είχα ένα μαγικό ραβδί θα άλλαζα αύριο στο ελληνικό θέατρο… να γίνει πάλι το θέατρο όπως στην αρχαία Ελλάδα δωρεάν για το κοινό …οι ηθοποιοί να πληρωνόμαστε.
Αν μπορούσα να συνεργαστώ με οποιονδήποτε σκηνοθέτη ή ηθοποιό στον κόσμο, αυτός/-η θα ήταν … ο Γιώργος Λάνθιμος.
«Ποστάρω άρα υπάρχω;» Ποια η σχέση σας μέντα social; Πάρα πολύ καλή….. μπορεί να είμαι τόσο συνεπής στα ποσταρίσματά μου αλλά δεν μπορώ να φανταστώ να μην υπάρχουν τα social πια.
INFO
Από 13 Νοεμβρίου , κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00, στο θέατρο Αλκμήνη /σκηνή INTERMEDIA, στο έργο του σύγχρονου Ισπανού συγγραφέα Πάκο Μπεθέρα, «Το Μικρό Πόνι» σε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Σωτηρίου. Μαζί με την Ειρήνη Καζάκου ,είμαστε οι γονείς ενός 10χρονου παιδιού του Λουίσμι, που έρχονται αντιμέτωποι με τον εκφοβισμό που δέχεται ο 10χρονος γιος τους λόγω της σάκας με το μικρό πόνι με την οποία θέλει να πηγαίνει στο σχολείο. Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα , ένα έργο επίκαιρο αληθινό και απαραίτητο σε μια κοινωνία που χρειάζεται να στρέψει την προσοχή της κατά του εκφοβισμού και την αποδοχή της διαφορετικότητας.
