Η σεζόν ανοίγει δημιουργικά για το Θέατρο 104! Το Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου θα κάνει πρεμιέρα, η παράσταση «Μαχαίρι στο κόκαλο», από την ομάδα Θεάτρου Ça Va, σε σκηνοθεσία Βασίλη Καλφάκη με τον ίδιο να πρωταγωνιστεί μαζί με την Σάντρα Λειβαδάρα.
Το έργο βασίζεται στο ομότιτλο θεατρικό έργο του Κώστα Μουρσελά.
Εμείς μιλήσαμε με την Σάντρα Λειβαδάρα, σε μια περίοδο, που όπως η ίδια τόνισε: «Το φιλοσοφικό ερώτημα που θέτει το έργο: ανθρωπιά ή ανάπτυξη με κάθε κόστος είναι πιο επίκαιρο από ποτέ». Πράγματι, μισό αιώνα, μετά το έργο του Μουρσελά μοιάζει τρομακτικά επίκαιρο.
Η ταλαντούχα ηθοποιός, που παράλληλα διατηρεί και σχολή χορού, μάς μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στην Ελλάδα, όποιος θέλει να λέγεται «καλλιτέχνης»….
Πείτε μας δύο λόγια για την παράσταση. Τι θα δούμε στη σκηνή του Θεάτρου 104;
Από την πρώτη ανάγνωση του έργου «Μαχαίρι στο κόκαλο» του Κώστα Μουρσελά αναγνωρίσαμε ότι οφείλουμε να μεταφέρουμε επί σκηνής μία ακροβασία μεταξύ αστείου και άγριου, γέλιου και συγκίνησης, αγάπης και απέχθειας. Έτσι λοιπόν ο συμπαίχτης και σκηνοθέτης της παράστασης Βασίλης Καλφάκης κάλεσε φίλους και συνεργάτες να συμπράξουν σε αυτό. Οι μουσικές του Ανρί Κεργκομάρ, η κίνηση της Νατάσας Σιέτου, η εικαστική επιμέλεια των σκηνικών και κουστουμιών της Ηλιάνας Μπαφέρου , οι φωτισμοί του Βασίλη Γιαννακόπουλου συμπορεύονται και δημιουργούν τις προϋποθέσεις να ακροβατήσουν οι ηθοποιοί με ακρίβεια και ευαισθησία.
Μιλήστε μας για την ηρωίδα σας.
Η Ελένη είναι μια γυναίκα κοντά στα 40 παντρεμένη με τον Λεωνίδα 10 χρόνια. Κατά τη διάρκεια του γάμου τους έχουν μετακομίσει 12 φορές, ξεκινώντας από το υπόγειο έχουν φτάσει λίγο πριν το ρετιρέ. Κι όλα αυτά για την κοινωνική καταξίωση, την οικονομική ανάπτυξη και την επαγγελματική εξέλιξη του συζύγου της. Αυτό πίστεψαν ότι θα είναι ο δρόμος προς την ευτυχία. Στο έργο την συναντάμε να συνειδητοποιεί την ηθική κατρακύλα στην οποία οδηγήθηκαν από τις επιλογές τους. Αγαπά τον άντρα της και προσπαθεί να του θυμίσει τις αξίες που υπηρετούσαν πριν από αυτή την «άνοδο». Ελπίζει ότι ακόμα και την ύστατη στιγμή ότι η αγάπη θα κερδίσει την «ανάπτυξη».
Ζούμε άγριες εποχές, καθημερινά τα γεγονότα μας ξεπερνάνε. Πώς βλέπετε να έχει εξελιχθεί το ανθρώπινο είδος, σε σχέση μ’ έναν αιώνα πριν που διαδραματίζεται το έργο;
Το ανθρώπινο είδος τα πενήντα χρόνια που το χωρίζουν από το 1973 όπου έγραψε ο Κώστας Μουρσελάς το «Μαχαίρι στο κόκαλο» έχει πάρει μεγαλύτερη απόσταση από τη φύση, την τέχνη και την έννοια του συλλογικού. Με μαθηματική ακρίβεια, κατά τη γνώμη μου ,οδηγείται πιο εύκολα στον πανικό, στον φόβο, στη βία και την ιδιωτεία. Το φιλοσοφικό ερώτημα που θέτει το έργο: ανθρωπιά ή ανάπτυξη με κάθε κόστος είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Ο ίδιος ο συγγραφέας στον πρόλογο του έργου γράφει: «..ότι οι σχέσεις μας δε φθείρονται μόνο από κόρο και συνήθεια, ότι δε γινόμαστε υστερικά ή νευρωτικά άτομα ή απελπισμένα μόνο επειδή τα ψυχολογικά μας προβλήματα εξουδετερώνουν τις επιθυμίες μας ή διαταράσσουν τις ισορροπίες μας. Πίσω απ’ όλ’ αυτά, κρύβονται κοινωνικά αίτια άλλου είδους «εξουσίες» που αλλοιώνουν και τις σχέσεις και τα αισθήματα.»
Πόσο δύσκολο είναι να είναι κανείς ηθοποιός στην Ελλάδα του 2023;
Ένα μεγάλο «Αχ!!» μου έρχεται κάθε φορά όταν το αναλογίζομαι αυτό. Και όχι μόνο ηθοποιός αλλά και χορευτής, μουσικός, εικαστικός και ό,τι άλλο περικλείει η προσφώνηση «καλλιτέχνης» και δεν έχει ή δε θέλει να έχει καμία σχέση με το επί του παρόντος αφήγημα της ανάπτυξης. Θα παραθέσω κάποια πρόσφατα γεγονότα: στην καραντίνα το 2020 «μας ξέχασαν» και όταν μετά από τις διαμαρτυρίες κάπως μας συμπεριέλαβαν στον χάρτη των επιδομάτων κατηγόρησαν τη «φύση της δουλειάς». Και φυσικά το Π.Δ85/2022. Τα συμπεράσματα δικά σας .
Παράλληλα με την υποκριτική διατηρείτε και μια σχολή χορού. Πώς συνδυάζετε και τα δύο μαζί;
Άλλοτε είναι εύκολο και άλλοτε δύσκολο. Σε κάθε περίπτωση όμως αντιλαμβάνομαι ότι με βοηθάει να παίρνω σοφότερες αποφάσεις. Και φυσικά η καθημερινή επαφή με παιδιά όλων των ηλικιών (από 3 εως 63) με εξασκεί στην παρατήρηση αλλά και στη δράση διότι όπως λέει και μια φίλη εκπαιδευτικός η διδασκαλία των παιδιών είναι «Η Τέχνη του Τώρα» χωρίς να γνωρίζει ότι έτσι ονομάζεται το βιβλίο με τις συζητήσεις της Αριάν Μνουσκίν και της Φαμπιέν Πασκώ.
Πώς ήρθε το ταξίδι της υποκριτικής στη ζωή σας;
Τυχαία όπως όλοι οι μεγάλοι έρωτες. Πήγα σε κάποια μαθήματα για να εξελιχθώ στην δουλειά μου, τότε έλεγα «να εξελίξω τον χορό μου». Δεν είχα στο μυαλό μου ότι θέλω να γίνω ηθοποιός όμως ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα και αυτή την τέχνη. Τα υπόλοιπα ήρθαν, έρχονται και θα έρθουν.
Υπάρχει κάποιος ρόλος- όνειρο ζωής για εσάς;
Η αλήθεια είναι πως δεν ονειρεύομαι ρόλους. Ονειρεύομαι διαδικασίες, πορείες προς το «επί σκηνής», δημιουργικές, εμπνευσμένες να πλάθουν φανταστικούς, παραμυθένιους, μαγικούς κόσμους. Με όσο το δυνατό λιγότερα/μικρότερα εμπόδια.
Επόμενα επαγγελματικά σχέδια;
Το «Μαχαίρι στο κόκαλο» του Κώστα Μουρσελά στο θέατρο 104 από 16/9 για οχτώ παραστάσεις και γιατί όχι και σε κάποιο θέατρο εκτός Αθηνών. Η ετήσια παράσταση των μικρών μου, τα καλλιτεχνάκια μου όπως τα λέω και η επανάληψη της «Φαύστας, Τραγούδια για την Οικογένεια» που ανεβάσαμε πέρσι.
«Το μαχαίρι στο κόκαλο»
Σάββατο και Κυριακή στις 20:30
Από 16 Σεπτεμβρίου και για 8 παραστάσεις.
Χώρος παραστάσεων:
Θέατρο 104. Στάση Μετρό: «Κεραμεικός».
Τηλέφωνα: 695 126 9828, 210 3455020.
E-mail: [email protected]
